Czternasta Armia

Laseen wysłała Tavore przez morza, by uścisnęła dłoń Coltaine’a. A ta, zacisnąwszy palce, złapała kości odziobane przez wrony.

Wu. Powstanie sha’ik.

Czternasta Armia – malazański związek operacyjny zorganizowany w 1164 r. Przydomek armii, nadany jej po Ostatnim Oblężeniu Y’Ghatan (1165 r.), to Łowcy kości. W 1165 r. w Malazie, odmawiając rozbrojenia i jednocześnie - przyzwolenia na rzeź wchodzących w jej skład Wickan, Czternasta Armia wyszła spod rozkazów cesarzowej Imperium Malazańskiego. (MKP4, MKP6)

Powstanie

Czternasta Armia została sformowana w celu stłumienia powstania sha'ik w Siedmiu Miastach. Składająca się z rekrutów armia została skoncentrowana w Uncie i przewieziona do Arenu. Dowódcą nowo powstałego związku została mianowana przyboczna Tavore. Kadrę oficerską Czternastej Armii stanowili m.in. weterani ze ściągniętych z Korelu i rozwiązanych Trzynastej i Ósmej Armii oraz Czerwonych Mieczy. (MKP4, MKP9)

Świta

• pięść Gamet - oficer łącznikowy z ocalałymi żołnierzami w Arenie (1164).
• T’jantar - adiutant przybocznej (1164-1165†)
• od Sotki
  • wielki mag Szybki Ben
  • Kalam i Apsalar

Skład

Legiony o niepełnej liczebności. Dowódcy legionów zostali wyznaczeni w Arenie:

• Ósmy Legion – pięść Gamet (1164†), następnie pięść Keneb;
• Dziewiąty Legion – pięść Blistig;
• Dziesiąty Legion – pięść Tene Baralta (do Malazu w 1165 r.);
• Pułk Wickański – kapitan, następnie pięść Temul;
• kompania lekkiej kawalerii Seti.

Kompania Areńska Czerwonych Mieczy, pozostali ocaleli żołnierze Siódmej Armii, przynajmniej niektórzy żołnierze Straży Areny oraz inni rozbitkowie zostali wcieleni do poszczególnych legionów. W trakcie kampanii w Siedmiu Miastach armia otrzymała jako uzupełnienia z kontyngent rekrutów z metropolii oraz kadry rozwiązanych Ósmej i Trzynastej Armii, które wyładowane w Lato Revae, dołączyły do armii przed jej dotarciem do Y'Ghatan.

Szlak bojowy

1. Aren
2. Sanimon
3. Vathar
4. oaza Raraku
5. Ostatnie Oblężenie Y’Ghatan
6. zatoka Sotka
7. Malaz

Podczas szturmu Y’Ghatan zginęło ponad dwa tysiące żołnierzy z Legionów Ósmego i Dziesiątego, w tym większość weteranów i piechoty morskiej Ósmego Legionu. Niemniej jednak 760 uratowanych, którzy nie zmarli od poparzeń, należało głównie do Ósmego Legionu. Na początku szturmu duże straty wśród saperów i magów spowodował motańczyk Okruch, detonując ponadstandardowy ładunek wybuchowy.

Żegluga powrotna

Po dotarciu do zatoki Sotka armia zaokrętowała się na transportowce eskortowane przez zespół okrętów admirała Noka. Droga powrotna została wyznaczona wokół zachodnich wybrzeży kontynentu:

• napotkano wrogo nastawioną Drugą Flotę Imperialną Letheru
• stwierdzono zniszczenie królestwa Sepiku
• uzupełniono zaopatrzenie u wybrzeży Nemilu
• pod rozkazy Tavore oddały się Szare Hełmy Zguby
• podróż od Zguby od wybrzeży Quon Tali odbyła poprzez morza Twierdzy Bestii

Ostatni rozkaz

Dotarłszy do Malazu Czternasta Armia nie wykonała wydanego przez cesarzową rozkazu rozbrojenia się.

Oczekując na powrót Tavore, załogi przycumowanych w Malzie Silandy oraz okrętów flagowych Czternastej Armii i Szarych Hełmów były zmuszone stoczyć przy nabrzeżu bitwę z tysiącosobowym tłumem podburzonym przez Szpon, a następnie również - z występującymi jawnie - żołnierzami straży Malazu. Śmiertelny Miecz Krughava powstrzymała przy tym przy pomocy magii bezpośredni atak członków Szponu na zacumowane okręty. (MKP6)

Zobacz dalej: Łowcy kości

Sztandar i odznaka

Sztandar - związany z odwróconym omenem kości, symbolika Tornada.

Odznaka - wykonana ze srebra, przedstawiała mur miasta, nad którym wznosiły się rubinowe płomienie; pochyły tel, na którym zbudowano mury, usypany był ze złotych ludzkich czaszek; płomienie stanowiły celowe nawiązanie do godła Podpalaczy Mostów.